Είναι πραγματικά περίεργο να συζητάμε για την τηλεόραση τις μεγαλύτερες μέρες του καλοκαιριού, την εποχή που οι τηλεοράσεις κλείνουν, μοιάζουν αχρείαστες και η μόνη κίνηση που γεμίζει το χρόνο είναι το κύμα της θάλασσας ή το χαμήλωμα του ήλιου στον ορίζοντα. Τα παιδιά δεν βλέπουν τηλεόραση το καλοκαίρι. Έχουν χρόνο να τρέξουν και να παίξουν στις αλάνες, στους δρόμους, να κολυμπήσουν... Ή μήπως όχι;
Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για τα δικά σου καλοκαίρια; Δε νοσταλγούμε την τηλεόραση των δικών μας παιδικών χρόνων, δεν μας αρέσουν οι παιδικές εκπομπές σε κανένα κανάλι. Όμως θα θέλαμε να μπορούμε να ονειρευτούμε για τα παιδιά μια κοινωνία όπου η γνώση και η τέχνη και μέσα από την τηλεόραση αλλά και από τις βιβλιοθήκες και από τα σχολεία θα διαχεόταν παντού.Νοσταλγούμε μόνο το μέλλον που ονειρευτήκαμε, καθώς βλέπουμε μπροστά μας ένα μέλλον αβίωτο. Κι αυτό το μέλλον είναι ο κόσμος των σημερινών παιδιών. Και τρομάζουμε.
Το δικό μας αντίδοτο, η κινητήριος δύναμή μας:
- Η δημιουργία μικρών οάσεων, μικρών ομάδων, μικρών προσπαθειών που αναδεικνύουν τις διαφορετικές οπτικές, τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τις πολλές διαστάσεις των πραγμάτων. Με μικρά βήματα. Αυτή είναι η αναζήτησή μας.
- Οι προτάσεις μας για καλοκαιρινά βιβλία, για αναγνώσεις τις ζεστές μεσημεριανές ώρες, τις ώρες του ταξιδιού, τις ώρες της βαρεμάρας. Αυτή είναι η ξεκούρασή μας.
- Το καινούριο μας εργαστήριο που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες και που θα σας κρατήσει συντροφιά όλο το καλοκαίρι. Αυτές είναι οι εκπλήξεις μας.
- Μια καινούρια ομάδα από Αναγνώστες σε Κίνηση, με ανθρώπους με όρεξη και ενθουσιασμό που θα βρεθούν σε διάφορα μέρη σ' όλη την Ελλάδα και σας προσκαλούν να περάσετε μαζί τους βράδια δίπλα στη θάλασσα ή κάτω από γεφύρια ή μέσα στο δάσος για να ακούσετε σύντομες αστυνομικές περιπέτειες. Αυτή είναι η παρουσία μας.
το bookbook.gr προτείνει
Γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά να διαβάσουν!
Αν και δεν υπάρχουν οδηγίες για να εφαρμόσετε, αν και δεν υπάρχουν θαυματουργές τεχνικές, δείτε εδώ κάποιες προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να γίνει αναγνώστης.
το αγαπήσατε
Συνηθίζουμε να ταξινομούμε ό,τι μετριέται στην πεζή όψη της ζωής, της χωρίς φαντασία, της απομαγευμένης ζωής.
Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της Τα Αμέτρητα ταλαντεύεται για λίγο, αλλά δεν χάνει την ισορροπία της και γρήγορα μετατρέπει το μέτρημα σε κάτι που δεν απαντάει στην ερώτηση «πόσα έχεις;» αλλά στην ερώτηση «τι θέλεις να μετρήσεις;».
Διαβάστε περισσότεραπροτεινόμενα άρθρα
