Από τον Μεσαίωνα, στη βυζαντινή δημοτική μουσική, οι λαϊκοί και συχνά αγράμματοι ποιητάρηδες έστηναν έναν αυθόρμητο στιχουργικό λόγο με σκοπό το τραγούδι, το χορό ή την εξιστόρηση. Ο ρυθμός ήταν ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος, εξελικτική ανάπτυξη του αρχαίου ιαμβικού καταληκτικού τετραμέτρου.
Ο δεκαπεντασύλλαβος στίχος συνεχίζει να είναι σήμερα μια κύρια και ευφάνταστη μορφή ποίησης των νεοελλήνων.
Τα νανουρίσματα της Μαρίας Κρητικού χορεύουν στο ρυθμό αυτό, άλλα και στο Χρόνο. Θα μπορούσαν να χουν γραφτεί στις όχθες που ακουμπά και στηρίζεται το γεφύρι της Άρτας, η να σιγοτραγουδιόνται ψηλά στο κάστρο σε κάποιο έργο απ την Κρητική ποίηση της Ενετοκρατίας. Όμως, γραμμένα σήμερα, θα μπορούσε να τα ψιθυρίζει μια φίλη σας κοιμίζοντας την μικρή της κόρη σε άφωτο δωμάτιο που αντί για καντήλι, το αχνό άσπρο του laptop γράφει "Google"...
l
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ - ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΣΟΥ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ
|
|
|
l
-
μέγεθος γραμματοσειράς
μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς
αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
l
Κατηγορία Όνειρα: Απο τους εφιάλτες... _για πεταμα
l
