Ο πατέρας του είχε μια παμπ και θύμιζε γορίλλα, τεράστιος και δυνατός. Ο ίδιος ο Browne ήταν ένα παιδί γεμάτο φόβους και εφιάλτες: θυμάται πως τα σκουρόχρωμα έπιπλα τού προκαλούσαν πανικό και φόβο αλλά οι εικόνες από το παρελθόν και οι αναμνήσεις τού άνοιξαν φανταστικά παράθυρα προς το χώρο του φανταστικού και του έδειξαν νέους δρόμους για την χρησιμοποίηση καθημερινών αντικειμένων στην τέχνη του , όπως για παράδειγμα το τραπεζομάντηλο της τηλεόρασης. Παρόλο που η οικογένεια του Brown δεν είχε ιδιαίτερα καλή σχέση με τα βιβλία, ο πατέρας του, ένας αποτυχημένος ζωγράφος , ενίσχυε το καλλιτεχνικό ταλέντο του γιού του, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε με τις ιστορίες σε καρέ και τα οπτικά τρικ , όπως για παράδειγμα το αποκεφαλισμένο κεφάλι που μιλούσε, σκίτσο που έκανε όταν ήταν ακόμη παιδί. Το 2000 κερδίζει το βραβείο Hans Christian Andersen για την εικονογράφηση.
Anthony Browne
|
|
|
|
