Προϊστορία
Η προϊστορία είναι μια πάρα πολύ μεγάλη ιστορική εποχή που εκτείνεται από την εμφάνιση του ανθρώπου τρία εκατομμύρια χρόνια πριν ως την ανακάλυψη της γραφής. Μια περίοδος χωρίς ονόματα και χωρίς ακριβείς χρονολογίες. Μια περίοδος πριν από την ιστορία.
«Για σκέψου το λίγο… Δεν είναι συναρπαστικό; Κάποτε πρέπει να ήρθε η ιδέα σ’ έναν πρωτόγονο πως το κρέας από τα άγρια ζώα μπορεί κανείς να το δαγκώσει πιο εύκολα αν το βάλει πρώτα πάνω στη φωτιά να ψηθεί. Ίσως να ήταν γυναίκα αυτή που το σκέφτηκε. Και κάποτε ήρθε σε κάποιον άλλο η ιδέα ν’ ανάψει φωτιά. Σκέψου τι σημαίνει αυτό – να ανάψει φωτιά! Μπορείς να το φανταστείς; Αλλά όχι με σπίρτα, όχι, τότε δεν υπήρχαν σπίρτα! Με δυο ξυλαράκια που τα τρίβεις το ένα με το άλλο, ώσπου να ζεσταθούν τόσο, ώστε στο τέλος να δημιουργήσουν σπίθα. Δοκίμασέ το μια φορά και θα δεις τι δύσκολο που είναι!
Και τα εργαλεία όμως κάποιος τα εφηύρε. Τα ζώα δεν έχουν εργαλεία, μόνο ο άνθρωπος. Τα πιο παλιά εργαλεία πρέπει να ήταν απλώς κλαδιά ή πέτρες. Σύντομα όμως οι άνθρωποι πελέκησαν αυτές τις πέτρες να γίνουν αιχμηρές.[…]
Ξέρεις τι άλλο επινόησαν οι άνθρωποι των σπηλαίων; Θα το φανταζόσουν ποτέ; Την ομιλία. Κι εννοώ την κανονική ομιλία. Και τα ζώα μπορούν να φωνάξουν όταν πονάνε ή να βγάλουν μια προειδοποιητική κραυγή όταν τα απειλεί κάποιος κίνδυνος. Αλλά δεν μπορούν να ονομάσουν τίποτα με λέξεις. Αυτό το κάνουν μόνο οι άνθρωποι. Οι πρωτόγονοι ήταν τα πρώτα πλάσματα που μπόρεσαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Εφηύραν επίσης κάτι ωραίο. Τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Στους τοίχους των σπηλαίων βλέπουμε ακόμη και σήμερα πολλές εικόνες που τις είχαν χαράξει και μετά τις ζωγράφιζαν από πάνω. […] Πιστεύουμε πως προσπαθούσαν να κάνουν μάγια. Πίστευαν πως, αν ζωγράφιζαν τα ζώα στους τοίχους, τότε αυτά σύντομα θα εμφανίζονταν κιόλας.[…] Προσπάθησε τώρα να φανταστείς για λίγο αυτούς τους ανθρώπους, ντυμένους με τομάρια ζώων, να κωπηλατούν στα μονόξυλά τους, μέσα στα πασσαλόκτιστα χωριά τους. Φέρνουν σιτάρι ή ακόμα κι αλάτι από τις αλυκές. Πίνουν από ωραίες πήλινες στάμνες, και οι γυναίκες και τα κορίτσια στολίζονται με πολύχρωμες πέτρες αλλά και με χρυσάφι.[…] Καμιά φορά όταν μιλάμε ή όταν τρώμε ψωμί, όταν χρησιμοποιούμε ένα εργαλείο ή όταν ζεσταινόμαστε στη φωτιά, θα ’πρεπε να θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη τους πρωτόγονους, τους μεγαλύτερους εφευρέτες που υπήρξαν ποτέ.»
Ernst Combrich, Μικρή ιστορία του κόσμου, Πατάκης
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο κεφάλαιο της Μικρής ιστορίας του κόσμου για να φτάσουμε σ’ έναν κόσμο όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν, η μαγεία είναι πάντα παρούσα, τα πνεύματα χορεύουν, οι άνθρωποι και τα ζώα ζουν πολύ κοντά που μερικές φορές μοιάζει σαν να είναι ίδιοι, οι χειμώνες κρατάνε πολύ, οι σκοτεινές σπηλιές γίνονται καταφύγια, το κλίμα αλλάζει και η ομιλία δεν γράφεται. Κι ύστερα να φτάσουμε μέχρι εκεί που αρχίζουν τα ιστορικά χρόνια όταν έχουν χτιστεί τα πρώτα σπίτια, έχει ψηθεί το πρώτο ψωμί, έχει εφευρεθεί η κατεργασία των μετάλλων. Θα έχουμε κάνει το μεγαλύτερο και πιο ιλιγγιώδες ταξίδι στο χρόνο…
 |
βιβλία με θέμα την Προϊστορία |
