Όνειρα: Απο τους εφιάλτες... Στις επιθυμίες!

Πού πουλάνε πουπουλένια σύννεφα;
Στων ονείρων τα παζάρια.
Πού πουλάνε πουπουλένια όνειρα;
Στων παιδιών τα μαξιλάρια.

Ποιος τινάζει φτερωτά παπλώματα
Και στη γη πέφτουν νιφάδες;
Τ’ ουρανού ποιος πλένει τα πατώματα
Και γεμίζουν σαπουνάδες;

Ποιος μετράει προβατάκια αμέτρητα
Και τα όνειρα ποτίζει;
Ποιος χαϊδεύει νυσταγμένα βλέφαρα
Και το σύννεφο δακρύζει;

Στίχοι: Ξένια Καλογεροπούλου Μουσική: Νίκος Κυπουργός πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Μια κόκκινη κλωστή συνδέει Τα Όνειρα της Νίνας με Τα Μαξιλάρια της Νίνας, μια κλωστή που οδηγεί από τα τρομακτικά στα περιπετειώδη, γεμάτα επιθυμίες όνειρα. Την κοκκινομάλλα Νίνα που ζει στην Ελλάδα και ονειρεύεται εφιάλτες και τη μελαχρινή που ζει στη Γαλλία και ανακαλύπτει τη γοητεία των ονείρων όταν αλλάζει το παλιό της μαξιλάρι με ένα καινούργιο «γεμισμένο με φτερά αγριόχηνας (το έγραφε στην ετικέτα του)».
Ο κόσμος των ονείρων είναι ένας συναρπαστικός κόσμος, μια δεύτερη ζωή, ένα ξύπνημα, την ώρα που κοιμόμαστε, στον εσωτερικό μας κόσμο. Έναν κόσμο όπου ζουν φόβοι και επιθυμίες που δεν έχουμε προλάβει να νιώσουμε ξύπνιοι.
Ίσως γι’ αυτό να τραγουδούσαν από πολύ παλιά σ’ όλο τον κόσμο τραγούδια στα παιδιά για να κοιμηθούν, να τα συνοδέψουν με γλυκά λόγια, με πλούσιες εικόνες στα όνειρά τους κάθε βράδυ, να κρατήσουν μακριά τους εφιάλτες τους, όπως και οι ονειροπαγίδες που έπλεκαν οι Ινδιάνοι.
Γιατί μέσα από τον πλούσιο, γεμάτο εκπληκτικές πιθανότητες κόσμο των ονείρων αντλούμε όλοι μας δύναμη να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα με άλλα μάτια. Κι υπάρχουν και τα όνειρα που γίνονται λέξεις κι έτσι διασώζεται στη μνήμη μας η ατμόσφαιρά τους.

Είναι τα φτερά από τις αγριόχηνες το μυστικό για όνειρα γλυκά; Μάλλον είναι η ικανότητα μας να πλάθουμε ιστορίες για κάθε μικρή λεπτομέρεια της κάθε μέρας και να τις αφηγούμαστε στα παιδιά, έτσι για να είναι...

«των ονείρων τους η σκάλα πλατειά…»

(Λίνα Νικολακοπούλου, Βλέφαρό μου, από τη συλλογή τραγουδιών του Νίκου Κυπουργού Τα μυστικά του κήπου)