τα πρόσωπα της βίας...

Τα χτυπήματα, οι κατσάδες, οι κουβέντες και οι άδικες τιμωρίες έχουν στόχο να ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΟΥΝ, να μειώσουν τον άλλο. Η βία όμως μπορεί να υπάρχει καμουφλαρισμένη και κάτω από την πιο μεγάλη ευγένεια: Ο ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ, αυτό που μας αναγκάζουν να κάνουμε ή μας το απαγορεύουν «για το καλό μας» ή γιατί θα προκαλούσε «μεγάλη λύπη» στον τάδε ή στην τάδε, όλα αυτά συμβάλλουν σε μια οργανωμένη καταστολή, μέσα σ’ ένα κλίμα μεγάλης φαινομενικής ευγένειας. Πρόκειται όμως για πραγματική βία. Είτε πρόκειται για φυσική βία είτε για ψυχολογικό εκβιασμό που μας πνίγει, η βία είναι πάντοτε σημάδι αδυναμίας.[…]
Τη βία και τον πόνο μπορεί κανείς να τα μετουσιώσει με τη ΓΛΩΣΣΑ, με τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ σε όλες τις μορφές της και με τη ΣΥΜΒΙΩΣΗ. Γιατί έτσι, αντί να τα υφιστάμεθα, τα εκφράζουμε, τα παίζουμε, τα σκηνοθετούμε ή τα μελοποιούμε. Όταν μοιραζόμαστε με τους άλλους τα συναισθήματα που μας δημιουργεί η βία, την εξορκίζουμε.

Φρανσουάζ Ντολτό, Έφηβοι, Πατάκης (οι υπογραμμίσεις στο πρωτότυπο)

Από την πιο στενή ομάδα, την οικογένεια, μέχρι τις ευρύτερες ομάδες της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας, οι εικόνες βίας μας κατακλύζουν. Αναζητούμε στα βιβλία να εκφράσουμε τους φόβους μας, να ταυτιστούμε με ήρωες και να δώσουμε τη δική μας απάντηση στις μορφές βίας που μας περιβάλλει.
Πιστεύουμε πως τη μεγαλύτερη δύναμη να μετουσιώνουν τη βία γύρω μας ή τη βία μέσα μας την έχουν οι ιστορίες. Όχι τόσο εκείνες που δηλώνουν την πρόθεσή τους να μιλήσουν για το φαινόμενο της βίας αλλά εκείνες που η βία τρυπώνει αθόρυβα και καθορίζει την πορεία των ηρώων.
Αφήνουμε στους αναγνώστες να φτιάξουν το δικό τους κατάλογο με ιστορίες όπου η βία μεταμορφώνει, όπου οι βίαιοι μεταμορφώνονται. Ως μοναδική εξαίρεση παρουσιάζουμε δυο βιβλία με τους συγγενικούς τίτλους Τα αγρίμια και Το αγρίμι γιατί πιστεύουμε πως στις ιστορίες τους μπορεί κανείς να ανακαλύψει πώς η ανάγκη για βία μετουσιώνεται σε δημιουργικότητα.
Στις προτάσεις μας επικεντρωθήκαμε κυρίως στα βιβλία που αναλύουν ή προσφέρουν τρόπους αντιμετώπισης των φαινομένων της βίας μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο, στη γειτονιά, στον κόσμο. Μέσα από τον τρόπο που το καθένα προσεγγίζει το θέμα του, μπορούμε να βρούμε ιδέες για να συζητήσουμε, να μοιραστούμε τα συναισθήματα μας και τελικά να ξορκίσουμε τη βία, έστω και στη πιο μικρή ομάδα στην οποία ανήκουμε.