Άλογα

«Κυνήγι, πόλεμος, μεταφορά ανθρώπων και πραγμάτων, επικοινωνίες, έλξη τροχοφόρων, αγροτικές εργασίες, άθληση, επίδειξη εξουσίας, μέτρο ταξικής διαφοράς, αισθητική απόλαυση και συντροφιά. Σκέφτομαι πόσο έξω πέφτουμε όταν αγωνιζόμαστε να μάθουμε ισοτρία, διαβάζοντας βιβλία, βιβλία, βιβλία, δίχως να γνωρίζουμε τίποτα για τον ίππο και την ιπποδύναμη, έναν από τους βασικότερους παράγοντες που κινητοποίησαν τις εξελίξεις επί τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Τόσο στις μόνιμα εγκαταστημένες κοινωνίες, αγροτικές και αστικές, όσο και στις μόνιμα μετακινούμενες, τις κατεξοχήν ποιμενικές, που οι αστάθμητες κλιματολογικές συνθήκες και οι ανάγκες των ποιμνίων τις υποχρεώνουν σε εποχική μετανάστευση και τις καθιστούν απόλυτα εξαρτημένες από το άλογο.»

Μαριάννα Κορομηλά, Η Μαρία των Μογγόλων, Πατάκης.

Στη μυθολογία υπάρχουν ο φτερωτός Πήγασος, οι σοφοί Κένταυροι, τα ανθρωποφάγα άλογα του Διομήδη, ο Δούρειος Ίππος.
Στην ιστορία υπάρχει στην αρχαία Αθήνα η τάξη των ιππέων, αυτών δηλαδή που μπορούσαν με τα εισοδήματά τους να συντηρήσουν έναν «ίππο». Υπάρχουν όλες αυτές οι φυλές που ορμούν καβάλα στα άλογά τους, οι σκύθες, οι ούννοι, οι μογγόλοι και σπέρνουν τον πανικό στους εγκαταστημένους πολιτισμούς. Υπάρχει ο Διγενής Ακρίτας, που υπερασπίζεται τα σύνορα της βυζαντινής αυτοκρατορίας καβάλα στο άλογό του. Υπάρχουν οι περιπέτειες των ιπποτών στο μεσαίωνα. Στη μακρινή Κίνα ο αυτοκράτορας που εγκαθίσταται στην τελευταία κατοικία του μαζί με 3000 πήλινους στρατιώτες με τα άλογά τους. Στην άλλη άκρη του ατλαντικού υπάρχουν οι ιστορίες και οι θρύλοι των καουμπόηδων και των ινδιάνων. Στον 20ο αιώνα υπάρχουν τα στρατιωτικά τμήματα που μέχρι και το Β΄παγκόσμιο πόλεμο έδωσαν το παρόν στις μάχες.
Στη θρησκεία υπάρχουν οι έφιπποι άγιοι Δημήτριος και Γεώργιος, καβαλάρηδες, σκοτώνουν δράκους, σώζουν βασιλοπούλες.
Στην τέχνη καλπάζουν πάντα με τα άλογά τους οι νέοι της Αθήνας στη ζωφόρο του Παρθενώνα και ο Δεξίλεως στον Κεραμεικό.
Στην οικολογία υπάρχουν οι ελληνικές φυλές αλόγων που σιγά σιγά χάνονται: της Πίνδου, της Πηνείας, της Κρήτης, της Κεφαλονιάς, της Σκύρου, της Ζακύνθού, της Θεσσαλίας, της Ανδραβίδας.
Στη λογοτεχνία, τέλος, ο Βουκεφάλας του Μεγαλέξανδρου, ο Ροσινάντης του Δον Κιχώτη, η Μαύρη Καλλονή κι άλλα πολλά άλογα χάρισαν στις σελίδες των βιβλίων που πρωταγωνίστησαν κάτι από τον περήφανο, φιλικό, μεγαλόπρεπο, προικισμένο από τη φύση χαρακτήρα τους και το όμορφο παρουσιάστικό τους.

Στα άλογα, λοιπόν, αναγνώστες!