Παίζω. Παίζεις! Παίζουμε;

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, πως το παιχνίδι και τα βιβλία είναι δυο έννοιες ασυμβίβαστες και πως ένα παιδί πάντα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο να παίξει ή να διαβάσει.
Κι όμως υπάρχουν πολλά σημεία όπου το παιχνίδι ακουμπάει τα βιβλία και δημιουργείται ο χώρος ώστε το βιβλίο να τροφοδοτήσει και να εξελίξει το παιχνίδι και παράλληλα η εμπειρία του παιχνιδιού να τροφοδοτήσει τη φαντασία ενός παιδιού καθώς διαβάζει. Αυτά τα σημεία προσπαθούμε να αναδείξουμε με το αφιέρωμά μας στο παιχνίδι.
Τα βιβλία διασώζουν στις σελίδες τους τις στιγμές του παιχνιδιού, προτείνουν παιχνίδια για να παίξουμε, γίνονται τα ίδια παιχνίδια, μετατρέπονται με τη φαντασία σχεδιαστών παιχνιδιών αλλά κυρίως των παιδιών σε ένα ζωντανό περιβάλλον παιχνιδιού.
Σήμερα που το παιχνίδι γίνεται όλο και περισσότερο αντικείμενο καταναλωτισμού και χάνει τη μαγεία της μοιρασμένης με την παρέα μας απόλαυσης, ας ανακαλύψουμε ξανά τις αξίες του μέσα από το αργό γύρισμα των σελίδων, ας ανακαλύψουμε ένα ακόμα σημείο, ίσως το πιο ενδιαφέρον, όπου τα βιβλία και το παιχνίδι συναντιούνται: το παιχνίδι όπως συχνά και οι ιστορίες των βιβλίων δεν είναι η «πραγματική» ζωή. Είναι μάλλον ένα πέρασμα από την «πραγματική» ζωή σε μια σφαίρα δραστηριότητας με εντελώς δική της διάταξη.

Ας διαβάσουμε λοιπόν όπως παίζουμε και ας παίξουμε όσο δημιουργικά διαβάζουμε!

διαβάστε ακόμη: Λουίζα Βογιατζή , Ψυχολόγος: Το παιχνίδι

διαβάστε ακόμη: Ζούμε όπως παίξαμε