«Τα πρωτάκια μου επιλέγουν τα βιβλία τους από την βιβλιοθήκη ή τα φέρνουν από το σπίτι. Είναι η καθημερινή μας ρουτίνα η οποία έχει αλλάξει εντελώς την υπόλοιπη μέρα γιατί χαλαρώνουν. Και εγώ επίσης. Μετά την ανάγνωση των δικών τους βιβλίων, τους διαβάζω από το βιβλίο μας και έτσι η πρώτη ώρα είναι μόνο για ανάγνωση...»
Διαβάστε: 10 λεπτά διάβασμα: «η πιο γλυκιά ώρα της ημέρας»
…Οι άντρες στέκονταν κοντά στους φράχτες και κοίταζαν το ρημαγμένο καλαμπόκι τους που ξεραινόταν ολοένα, και μόνο σα να ξεχώριζε ακόμα λίγο πράσινο εδώ κι εκεί, κάτω από τη σκόνη.
Στέκονταν βαριοί κι’ αμίλητοι. Βγήκαν και οι γυναίκες απ’ τα σπίτια για να σταθούν κοντά στους άντρες τους, -ήθελαν να καταλάβουν αν θάχαναν το θάρρος τους οι άντρες τούτη τη φορά. Σπούδαζε στα κρυφά η καθεμιά το πρόσωπο του αντρός της,- το καλαμπόκι ας καταστράφηκε, φτάνει νάχει απομείνει κάτι μέσα τους. Και τα παιδιά στέκονταν εκεί κοντά, φτιάνανε με τα γυμνά τους πόδια διάφορα σχέδια μέσα στη σκόνη, και με τη διαίσθηση προσπαθούσανε να νιώσουν αν θα λυγίζανε οι γονιοί τους. Τους έριχναν μια λαθραία ματιά, κι’ έπειτα πάλι καταγινόντουσαν με επιμέλεια να τραβούν γραμμές μέσα στο χώμα με τα γυμνά τους πόδια.
Τα’ άλογα που πήγανε να πιουν νερό στις γούρνες, φυσούσαν το νερό με τα ρουθούνια τους για να καθαρίσουν την επιφάνεια του από τη σκόνη. Σε λίγο, τα πρόσωπα των αντρών, από χαμένα που ήταν σε μιαν αμήχανη συλλογή, πήραν μια έκφραση σκληρή, οργισμένη, αλύγιστη. Τότε οι γυναίκες κατάλαβαν πως δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν και πως οι άντρες τους δε θα λύγιζαν. Τότε τους ρώτησαν «Τι θα κάνουμε τώρα;» Κι οι άντρες αποκρίθηκαν: «Δεν ξέρω». Μ α είχε περάσει πια η δύσκολη στιγμή, το ίδιο κατάλαβαν και τα παιδιά που παρακολουθούσαν τη σκηνή.
Γυναίκες και παιδιά κατάλαβαν βαθιά μες στην ψυχή πως καμιά δυστυχία δεν είναι αβάσταχτη όσο οι άντρες δεν χάνουν το ηθικό τους. Οι γυναίκες μπήκαν πάλι στο σπίτι και ξαναπιάσαν τη δουλειά τους και τα παιδιά ξανάρχισαν να παίζουν, μα στην αρχή δειλά-δειλά…
Διαβάστε: διαβάζοντας σε «δύσκολους καιρούς»
το bookbook.gr προτείνει
Γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά να διαβάσουν!
Αν και δεν υπάρχουν οδηγίες για να εφαρμόσετε, αν και δεν υπάρχουν θαυματουργές τεχνικές, δείτε εδώ κάποιες προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να γίνει αναγνώστης.
το αγαπήσατε
Συνηθίζουμε να ταξινομούμε ό,τι μετριέται στην πεζή όψη της ζωής, της χωρίς φαντασία, της απομαγευμένης ζωής.
Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της Τα Αμέτρητα ταλαντεύεται για λίγο, αλλά δεν χάνει την ισορροπία της και γρήγορα μετατρέπει το μέτρημα σε κάτι που δεν απαντάει στην ερώτηση «πόσα έχεις;» αλλά στην ερώτηση «τι θέλεις να μετρήσεις;».
Διαβάστε περισσότερα